دیدن سماورهای تولا
به روسیه خوش آمدید! عزیزان، امروز در باره سه موزه روسی برای شما تعریف می کنیم که در تولا ، شهر قدیمی روسی واقع در 200 کیلومتری جنوب مسکو قرار دارند.
گردش خود را از موزه سماورها آغاز می کنیم. سماور برای روس ها فقط وسیله ای برای جوش آوردن آب و آماده کردن چای نیست. سماور بخشی از زندگی ملت روس است. تاریخ سماور روسی 300 سال عمر دارد. ابتدا آب در داخل آن با کمک لوله بلندی گرم می شد که پر از ذغال بود. دیرتر انواع گوناگون سماورها ساخته شدند. سماورهای نفتی و برقی. اواسط قرن بیستم سماورهای برقی جا را برای سماورهای سنتی تنگ کردند.
تعریف در باره تمام کلکسیون « سماورهای تولا» ممکن نیست. زیرا این کلکسیون خیلی بزرگ و دائماً کامل تر می شود. بهتر است خودتان سفری به آنجا بکنید و با چشم خود ببینید. بقول معروف: شنیدن کی بود مانند دیدن! بویژه که علاوه بر موزه سماور، در تولا و محدوده آن دیدنی های زیاد دیگری نیز وجود دارد. به عنوان مثال، موزه اسلحه تولا که قدیمی ترین موزه روسیه است. این موزه که در محوطه کرملین تولا واقع است حاوی بیش از 9000 واحد وسیله نمایشی است.
الکساندر مامیچف در باره این کلکسیون چنین تعریف می کند:
در این موزه کلکسیون بسیار جالبی جمع آوری شده است که امکان پیگیری تمام مراحل تکامل سلاح ها را فرام می سازد. از توپ ها گرفته تا مسلسل های معاصر هوایی و سلاح های ویژه. کلکسیون سلاح های مینیاتوری مدل های شکاری و جنگی شگفت آورند. جالب ترین آنها هفت تیر ها هستند. وزن یکی از آنها کمتر از 90 گرم ، کالیبر آن، یک و نیم میلیمتر و طول کارتریج کمتر از 4 میلیمتر است. تعداد زیادی از این « کوچولوهای جنگی» در کنار دیگر محصولات اسلحه سازان تولا، مدال بزرگ طلا را در نمایشگاه بین المللی پاریس در سال 1900 میلادی نصیب خود کردند.
تولا شهری است که به خاطر شیرینی های عسلی خود شهرت دارد که شیرینی دوست داشتنی روس ها طی قرون متمادی است. در این شهر موزه ویژه این شیرینی قرار دارد. شیرینی تولایی در اصل یک شیرینی اما از نظر شکل خود یک کارت پستال است. باید گفت که بدون این شیرینی هیچ رویدادی در روس باستان برگزار نمی شد. آن را هم در مجالس تزار سرو می کردند و هم در خانه های روستائیان. شیرینی های تولا در زمان حاضر نیز سوغاتی خوبی بشمار می رود.
شیرینی های عسلی را به عروس می دادند و در پایان مجلس عروسی آنها را تکه تکه کرده و بین مهمانان تقسیم می کردند که به معنای آن بود که باید به خانه های خود بروند. روز بعد شیرنی عسلی مخصوصی را با خود به خانه مادرزن می بردند که ویژه این دیدار درست شده بود تا در آنجا هدایا و پول را به جای آن بگذارند. بهترین و جالب ترین شیرینی های عسلی، آنهایی بودند که برای بچه ها پخت می شد. به آسانی می توان تصور کرد که بچه ها با دیدن این شیرنی ها به شکل انواع اسباب بازی چقدر خوشحال می شدند. شیرینی های عسلی هم پخت می شدند که روی آنها حروف الفبا نوشته شده بود.
در موزه، تاریخچه این شیرینی خودویژه که از عمق قرنها به ما رسیده است به نمایش گذاشته شده است و هر گردشگری می تواند شاهد پخت این شیرینی در شرایط معاصر باشد ، البته آنها را با قالب های قدیمی درست می کنند. در این موزه کوچکترین و بزرگترین « پریانیکی» به معرض نمایش گذاشته شده است. در تولا شما هم با تاریخچه این شیرینی باستانی آشنا خواهید شد و هم می توانید آنرا مزه کنید. در چایخانه ویژه ای برای شما چای معطر با شیرینی های گرم تازه سرو می شود. آنها آنقدر خوشمزه اند که کلماتی برای بیان آن نمی توان پیدا کرد! حتماً چند تایی به عنوان سوغاتی بخرید.
منبع: سایت صدای روسیه
