دژ جنوبی روسیه
به روسیه خوش آمدید! امروز در باره آستراخان برای شما تعریف می کنیم. شهر آستراخان در دلتای روز ولگا در 1500 کیلومتری جنوب – شرق مسکو واقع است. اولین یادآوری نام این شهر به قرن سیزدهم مربوط می شود.
به روسیه خوش آمدید! امروز در باره آستراخان برای شما تعریف می کنیم. شهر آستراخان در دلتای روز ولگا در 1500 کیلومتری جنوب – شرق مسکو واقع است. اولین یادآوری نام این شهر به قرن سیزدهم مربوط می شود. در آن دوران این شهر با نام « حاجی تارخان» معروف بود و محل سکونت پاییزی خان های اردوی طلایی بود. این شهر، مرکز بزرگ بازرگانی در مسیری از ایران و هند به اروپا بود.
چند نظریه در باره شکلگیری نام آستراخان وجود دارد. بر طبق یکی از آنها، نام شهر از ترجمه ترکی آن به معنی « قرار داشتن در پایین» گرفته شده است. بر طبق نظریه دیگری نام دختر زیبایی از صحرا به نام « آسترا» بر این شهر گذاشته شده است که افسانه جالبی هم در اینباره وجود دارد.
یک خان جنگ طلب سالهای طولانی با همسایگان می جنگید و خانه های آنها را ویران و مردم را اسیر می کرد. یک بار در بین اسیرشدگان دختری گرفتار شد که زیبایی او لطیف تر از گلهای صحرا بود. پسر خان با یک نگاه عاشق و شیفته آن دختر شد. «آسترا» نامی است که او به این دختر داد. بارها پسر خان به سراغ دختر اسیر رفت تا با او قرار دیدار بگذارد. اما دختر همیشه خواهش او را رد می کرد. او می رفت، اما لبهایش دائم اسم او را تکرار می کرد– آسترا، آسترا، آسترا... این ماجرا چه پایانی داشت؟ در افسانه زیبا چیزی در اینباره گفته نمی شود. اما شهری که در آن محل بنا شد، تا کنون «آستراخان» نامیده می شود.
با یادآوری نام آستراخان چه چیزی قبل از هر چیز دیگر به فکر آدم خطور می کند؟ البته، هندوانه. هندوانه های آستراخانی بزرگترین و شیرین ترین هندوانه های جهان هستند! هندوانه در قرن سیزدهم توسط تاتارها به روسیه آورده شد. هندوانه های آستراخانی در کیسه های پوست خز با شتر به مسکو آورده می شدند تا در راه ترک نخورند.
حال که از شتر صحبت شد، بدنیست یادآوری کنیم که در جنگ کبیر میهنی ، ارتش ذخیره 28 که در آستراخان تشکیل شده بود جزئی از نیروهای شوروی بود. شترها نیز در ترکیب آن برای کشیدن ارابه های توپ مورد استفاده قرار می گرفتند. به علت کمبود اتومبیل و اسب، مجبور شدند شترهای وحشی را گرفته و رام کنند. این ارتش غیرعادی برای نبرد با فاشیست ها در حومه استالینگراد به جبهه فرستاده شد. اکثر 350 شتر « نظامی» در میدان نبرد کشته شدند و از شترهای زنده مانده در بخش کشاورزی استفاده شد و تعدادی به باغ وحش ها فرستاده شدند. اما یک شتر به نام « یاشکا» همراه سربازان تا برلین رفت.
آستراخان همچنین شهر ماهیگیری است. در دلتای روز ولگا بیش از 70 نوع ماهی و از جمله انواع ماهی با ارزش خاویار شناورند. اما حتی در آستراخان بسختی می توان خاویار سیاه را نوش جان کرد. در روسیه با هدف احیای تکثیر ماهی خاویار، چند سال است که موراتوریوم بر صید ماهی خاویار برقرار شده است.
اگر سفری به آستراخان می کنید حتماً سری به دریاچه بی نظیر « باسکونچاک» بزنید. این دریاچه در فرورفتگی قله کوه بزرگ نمک در عمق هزار متری زمین قرار دارد. این بزرگترین و شور ترین دریاچه شور جهان است.هر سال از این دریاچه یک و نیم میلیون تن نمک پاک گرفته می شود که تقریباً 80 درصد نمک کل استخراجی در روسیه است.
به علت غلظت زیاد نمک در این دریاچه بدون ترس از غرق شدن می توان در آن شنا کرد. با وجوداین، هر کسی جرئت نمی کند دست به چنین کاری بزند. در آب شور و پر نمک دریاچه « باسکونچاک» هیچ نوع باکتری وجود ندارد و یک جرعه از آب دریاچه می تواند سوختگی شدید اعضای داخلی بدن را موجب شود. اما محلولی از آب دریاچه با آب معمولی از خاصیت درمانی عالی برخوردار می شود که از آن برای درمان بیماریهای پوستی استفاده می کنند و در هوای نمکی در استراحتگاه های محلی، بیماری آسم را درمان می کنند.
با ترک آستراخان مهماننواز فراموش نکنید سوغاتی های محلی را خریداری کنید. علاوه بر خوردنی های محلی، توریست ها تابلوهای چوبی و جعبه های لاکی نقش دار را با خود به خانه می برند.
منبع: سایت صدای روسیه
